Dag lieve mensen,
Deze Psychosofia Post behandelt het thema "Handreiking".
Onder Meditatie kun je deze handeling zelf uitvoeren.
Persoonlijke ervaringen over dit thema kunnen in een volgende publicatie als inspiratie worden opgenomen. |
|
|
|
|
|
|
Waterdruppel
Zo stem dan uw geest op mij af,
want ik verkondig u het leven.
Weet dan u mens dat u zichzelf blokkeert,
zelfs afsluit voor uw innerlijke groei,
zo u niet uw dagelijkse beslommeringen
kunt overwinnen in de geest.
|
|
|
|
|
Ik laat u zien de oceaan, haast oneindig groot. Zo neem dan wat water in uw hand en beschouw één enkele druppel. Zie hoe hij fonkelt, van kleur verandert en oplost in het geheel. Wat is de oorsprong van deze druppel, wat is haar bestemming?
Probeer uzelf te bezien als een druppel in de oneindigheid van de kosmische oceaan. Wat is uw oorsprong, wat is uw bestemming? De oorsprong van de mens is de Bron van Licht van God, zijn bestemming is terugkeer naar die Bron.
Daartussen liggen duizenden en duizenden levens. Ieder leven is een kleine stap verder naar uw oorsprong en bestemming. In ieder leven zult u één of meerdere aspecten van uw persoonlijkheid moeten ontwikkelen.
Het ontwikkelen van die persoonlijkheid is uw levenstaak en -strijd. Want, hebt u na de grootste moeilijkheden uw persoonlijkheid eindelijk herkend, wordt u meteen gevraagd deze persoonlijkheid ondergeschikt te maken aan de Goddelijke vonk in uzelf.
Deze vraag kan een mens alleen dan horen in zichzelf, wanneer hij geestelijk bewustzijn heeft verkregen, door zich te verdiepen in andere zaken dan de strikt materiële en stoffelijke zaken die een mens beheersen.
Wanneer uw geest op deze weg is, loopt hij op het pad van tegenstelling. Want, en begrijp dit goed! Wil een mens zijn ego, zijn persoonlijkheid in dit leven, met alle facetten die in deze context bij hem horen, werkelijk leren kennen, c.q. beheersen, dan zal hij tot zijn grote schrik bemerken dat zijn ego levensgroot geworden is.
Zodra u dit bemerkt, is het nodig dat u alles rustig gaat overdenken, gaat relativeren. Dan is het zaak om al uw denken, al uw handelen proberen te bezien vanuit het licht van de geest. Wat betekent dit? Het betekent dat u al uw persoonlijke verlangens, ideeën en uitingen vanuit de zuivere, hogere geest moet bezien. Hoe dit te verwezenlijken? Al wat u werkelijk innerlijk beroert, al wat u innerlijk in onrust brengt, hetzij positief, hetzij negatief, op een onpersoonlijke manier te ondergaan.
Stel uzelf voor, staand aan het strand of in het bos, met de zon op uw gezicht, uw handen open, wachtend op datgene wat tot u zal komen. Want alles is genade, uw strijd, uw zoeken naar het Licht, uw geluk, maar ook uw ongeluk. Ja, zelfs uw ongeluk, want dat stelt u in staat uzelf te overwinnen, uw egoïsche aspecten óm te bouwen tot ontvangststation voor de geestelijke inspiratie.
Zelfs uw strijd om die innerlijke rust, sfeer van schoonheid en harmonie te vinden, te midden van een kakofonie van onrust en geluiden om u heen.
Geef uzelf over, ook aan die onrust, aan het ongeluk, aan de strijd vanuit uzelf, toch er een klein beetje, steeds meer groeiend, afstand van nemend, alsof het u niet persoonlijk betreft. Dat is Satori, het stille onberoerde zielemeer, waar de ziel contact krijgt met zijn hoogste zelf, dus met het Goddelijke.
Daarom zeg ik u,
ik die u begeleidt
uw schreden richt,
waakt en bidt,
stel uw ego op de plaats waar zij nodig is,
in geluk en ongeluk,
maar keer uw ziel naar de Bron van Licht.
Tekst uit het boekje: Het Gevleugelde Woord.
Klik op de link: "Het gevleugelde Woord"
om het boekje te downloden en te lezen. |
|
|
|
|
|
De toestand in de wereld en wat Psychosofia mij leert
De wereld is een plek van licht
Maar deze wereld brandt.
Pijn.
Vulkaan uitbarstingen en aardbevingen.
Op het aardoppervlak.
Uitbarstingen van woede en agressie op het vlak van de bewoners van diezelfde aarde.
Machteloosheid en verdriet komen op.
De ontzaglijke schoonheid van de ongerepte gebieden op de aarde houden de belofte van hoe het zou kunnen zijn. Liefde alom in de natuur, schoonheid van de natuurlijke golvingen aan de oppervlakte. De majestueusheid van de bergen. De lieflijkheid van de heuvels en de dalen. De kracht van de stromingen van het water, de sprankelingen van kleine riviertjes en de kalmte van uitgestrekte meren. Liefde vervult me als ik dit zie. En licht omhult me. Een schril contrast met hoe het nu is.
Wat te doen? Wat biedt Psychosofia mij?
Zohra heeft zoveel doorgegeven. Over alle geledingen van de samenleving. Maar in de lering dat de mens niet anders is dan geest in een menselijk lichaam, schuilt volgens mij de oplossing. Over geest valt weinig te zeggen, want zodra benoemd in een denkbeeld of concept, verdwijnt geest. Ik kan alleen maar dichtbij mezelf blijven en me verbinden met 'de mens is niet anders dan geest in een menselijk lichaam'.
Dan voel ik dat licht en liefde horen bij geest. Dan voel ik dat liefde mij doet bewegen naar een ander als daar een noodzaak is. Dan voel ik dat de beweging maakt dat er licht kan komen in een situatie die vast gelopen was.
Over welke beweging gaat het? De beweging naar binnen. Naar binnen waar liefde en licht deel uitmaken van wat mij mens maakt. Daar voel ik ook de verbinding naar anderen. Zij zijn net als ik. Hoe zou ik een ander kunnen haten als ik weet dat hij, net als ik, is 'geest in een menselijk lichaam'. Hoe zou ik een ander pijn kunnen doen. Analyseren en uitleggen, een logische verklaring geven zijn slechts rimpelingen aan de oppervlakte. De stagnatie blijft bestaan.
Langzaam begint in mij te dagen dat de ingeslagen wegen, het zoeken naar oplossingen, mij niet zullen brengen naar waar ik voel dat de kiemen van de zaden van liefdesdaden liggen te wachten op groeimogelijkheden.
Nu zie ik ineens voor me dat in alle mensen van goede wil een schat schuilt. Een schat aan kleine kiemplantjes die ernaar snakken om geplant te worden op al die plekken waar verdriet, angst en geweld heersen. De angst, het verdriet en het geweld vormen als het ware de vruchtbare voedingsbodem. De nieuwe wereld zal gebouwd worden op de puinhopen van de ineenstorting van de oude wereld. Is dit het proces wat de wereld doormaakt? Ik durf het bijna niet te geloven. Ik ben bang dat als ik het zou geloven dat ik dan voorbij zou gaan aan het leed, de wanhoop en het verdriet van al diegenen die nu getroffen worden.
Ik ga nu terug naar mijn hart, naar de plek van liefde en licht. O, mocht ik voelen dat de aarde zo een plek van liefde en licht in zich bergt. Een plek die de hele aarde als het ware omvat. Dan zou ik misschien voelen, of weten, dat die liefde zo oneindig is, dat die hele arme, verdrietige aarde ook gedragen wordt door liefde. Ik zou dat niet hoeven begrijpen.
Ik voel nu dat stilte op zijn plaats is.
Niet meegaan in veroordeling, niet meegaan in afkeuring, niet meegaan in gevoelens van wraak en vergelding. Misschien is het basiselement van liefde wel stilte. Geest heerst in het gebied van stilte.
Dit heb ik geleerd van Psychosofia.
Ik kan het niet anders zeggen.
Mijn diepe dankbaarheid gaat uit naar Zohra.
Dat zij dit mogelijk heeft gemaakt voor mij.
Joyce Bos |
|
|
|
|
|
| Meditatie |
Tijdstip en duur van elke meditatie is voor ieder persoonlijk en kan zelf worden gekozen.
Gezamenlijk meditatie
Elke zondagavond.
Aanvang om half acht.
Gedurende ongeveer een half uur. |
|
|
|
|
|
| Thema "Handreiking" |
Laten wij in de geest een hand reiken
aan allen die wij kennen
aan allen die wij nog niet kennen
aan allen, die wij liefhebben
maar juist ook aan allen
die wij nog níet kunnen liefhebben
Dat wij met deze handreiking
al die kloven willen overbruggen
die onze geschillen en verschillen uitmaken
van volk tot volk
van kleur tot kleur
van religie tot religie
Dat er dan zal komen
door onze handreiking in de geest
over de hele wereld
een zo grote energie
van liefde en acceptatie
van ieders eigen unieke zijn
van hart tot hart
van ziel tot ziel
van geest tot Geest |
|
|
|
|
|
|
